Daar zit ik dan diep in gedachten ...
Over de vreemde situatie waarin we zitten, was dit te verwachten?
Gek genoeg weet ik er geen passend antwoord op te geven...
Wel staat vast dat het raar is situatie waarin we nu leven ...
Langzamerhand komt het besef dat de regels opgevolgt worden door ieder in dit land...
Door de nog strengere maatregels want men moest massaal naar het strand...
Ook valt me op dat bepaalde dingen weer terugkeren in de mens...
Heel stiekem is dat een kleine wens...
Het stukje respect wat voor velen een onbekend woord was...
Dat en andere dingen zaten mij dwars...
Men keek niet meer naar een ander om en liet het allemaal maar gaan..
En nu in deze tijd kan het weer?
Oeps...Daar glipt een traan ...
Ik hoop 1 ding dat als het virus ooit verdwijnt dat de saamhorigheid, respect zal blijven bestaan ...
En dan allen voor 1 en nooit meer alleen.