Dromen poetsen
dromen poetsen
ik mis ogen
en een warme lach
je hand die ik
altijd lezen mag
er is nu stilte
maar te weinig vaart
weerwoorden zijn
snibbig en schaars
in de rolverdeling
kennen we de paden
en gewoontes tot ze
ons weer gaan vervelen
wereld zit op slot
de nieuwe spelers
lopen nog met oude
borden voor de kop
de regisseur trekt
zich de haren uit het
hoofd hem is ooit een
goede baan beloofd
ik ga weer dromen
poetsen en ze nieuwe
kansen geven misschien
brengt dat ze weer tot leven
wil melker
02/04/2020
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Donderdag, april 02, 2020 23:45 |
| Haar ogen spraken altijd wanneer je haar goed kende kon je haar lezen, je had enkel maar genoeg aan die ene blik die alles maar dan ook alles al had gezegd, niemand kon der zo goed als de personen die zo dicht naast haar stonden.... liefs lodi |
|
| september: | Donderdag, april 02, 2020 20:26 |
| Mooi gedicht Wil. Erg mooi. Het eindigt ook erg mooi. Als je dromen poetst en nieuwe kansen weet te geven wens ik je toe dat ze glanzen als nooit tevoren. Liefs | |
| teun hoek: | Donderdag, april 02, 2020 09:19 |
| we hope so th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2020 | ||
| Thema's: | ||