Ze spraken altijd...
Haar ogen spraken altijd
wanneer je haar goed kende
kon je haar lezen,
je had enkel maar genoeg
aan die ene blik die alles
maar dan ook alles al had gezegd,
niemand kon der zo goed
als de personen die zo dicht
naast haar stonden....
wanneer je haar goed kende
kon je haar lezen,
je had enkel maar genoeg
aan die ene blik die alles
maar dan ook alles al had gezegd,
niemand kon der zo goed
als de personen die zo dicht
naast haar stonden....
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zaterdag, april 04, 2020 08:09 |
| Mooi geschreven. Mis je haar, doordat bezoek in deze tijd niet mogelijk is? Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lodi | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2020 | ||
| Thema's: | ||