Levensstreng
En nu,
mijn lief,
heeft de tijd,
je ogen echt gesloten.
Geen ochtendlicht,
in okerkleur gevangen,
zal jouw lach opnieuw doen zien.
En als de zomer,
ons in warmte wil omarmen,
valt de kou nooit weg, misschien,
zal ik in vorm verder leven,
wellicht als noodzaak,
verder gaan.
Maar in de schaduw,
van ons tweeën,
zal ik voor altijd,
echt bestaan..
-
Reacties op dit gedicht
| Johny Donovan: | Maandag, april 06, 2020 15:58 |
| prachtig! | |
| Anneke Bakker: | Maandag, april 06, 2020 11:24 |
| Gelukkig dat het fictief is John, maar prachtig onder woorden gebracht. Stuur jou een zonnige groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, april 06, 2020 09:27 |
| innig th | |
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2020 | ||
| Thema's: | ||