Kringgesprek
Stilte op de straat.
Slechts een trilling in de lucht,
verraadt,
dat een kerktoren slaat,
als een teken,
dat het leven,
in een uitvaart is gevlucht.
Kringen slijten,
worden wijder,
en vloeien tot,
een spiegelend geheel.
Als een steen,
in kabbelend water,
slaat de schijn nu hard uiteen.
De zomer valt,
nu vast iets later,
maar warmer dan,
in kou alleen..
-
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, april 10, 2020 13:56 |
| verwijden laat geleidelijk verdwijnen, maar toch zijn er die horizon verwoorden tot de belofte, daar binnen ons bijna nabij zijn naar gebaren talen, wat kan je kome wat komt op halen. al schrijnt de afwezige, al schijnt diens lege plek bij verstek vol van afzien, wat zal gelet op ons gelijk blijven, afgezet tegen je verstil wel willende binnen in. groetje voor je toch goede ijkingstijd, hans |
|
| teun hoek: | Donderdag, april 09, 2020 12:25 |
| integer en diep th | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, april 09, 2020 10:05 |
| Hier tien uitvaarten in de week alleen van crona, alle dagen luiden kerkklokken, kleine groepjes mensen vol van droefheid achter de baar. Een moeder schreeuwt, de wonden zijn te diep geslagen, soms is het leven bikkelhard. Droef-mooi verwoordt John. Warme groet. Anneke |
|
| Aquarel: | Donderdag, april 09, 2020 09:35 |
| Droevig, maar mooi geschreven. Laat de zonnestralen ons wat warmte brengen. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2020 | ||
| Thema's: | ||