Een sprookje
een sprookje
ik heb een
lieve tic
beleef af
en toe een
regenererend
ogenblik
wordt de
realiteit
te eng in
maatschappelijke
verbanden weet
ik mij gevangen
dan lacht
een sprookje
haar lieve
uitnodiging
pak ik als
begin haar hand
in softe kleuren
ontwikkelt zich
ons gebeuren
woorden zingen
hun eigen lied
niets dat ons gebiedt
de cultuur eigent
een heerlijk
zacht verleden
maar heeft door
kou en hedendaagse
kilheid zwaar geleden
wil melker
10/04/2020
Reacties op dit gedicht
| Klaes: | Vrijdag, april 10, 2020 15:05 |
| Hahha wil hans andersen | |
| teun hoek: | Vrijdag, april 10, 2020 09:20 |
| sprookjes blijven het leven kleuren th | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, april 10, 2020 08:50 |
| Het zachte verleden heeft plaats gemaakt voor hedendaagse kilheid, voor velen is het sprookje uit. De boze wolf regeert. Toch een mooie dag gewenst Wil. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2020 | ||
| Thema's: | ||