zo stil om mij heen
Zo stil om me heen
wimpers dichtgeplakt
klevend aan elkaar
door opgedroogde tranen.
probeer te ontwaken
uit een sinistere droom
waar verdriet, angst
en somberheid
overheersen
de werkelijkheid
somberder dan
de stoutste dromen
langzaam gaat de nacht
over in de dag
wat je liefheb niet bereikbaar
niet aaibaar geen gevoel
alleen dat enorme gemis
Ontwaak mij dan
als deze droom voorbij is
Laat mij
weer bij je komen
op de toekomst gericht
streel ik jou gezicht
dat we weer samen
intens mogen genieten
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: Paul Willems (Quikkie) | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2020 | ||
| Thema's: | ||