Zee droomde schots,scheef
op knieën verzocht, vergeten
en al was het maar voor even
zag ze vaders blik rusten op

't machteloze woord tot het viel
tegen naamloze deuren, de ene
na de andere gesloten,stond
 ze op en bleef verder lopen

wanneer wordt het weer open
zee stroomde als de tijd
 en vader omvatte haar 
in grote overweldigdheid

tot ze stil nergens bleef
 in deinen,ereboog van bomen
herinnert gezang van nachtegaal
 toe,zing het verhaal en kom nader