In verbondenheid
In verbondenheid
vreemd kijkt
de kamer mij aan
de balans is
verstoord alsof er
niets meer echt
bij elkaar hoort
alles toont
een eigen gezicht
in het nieuwe licht
dat is gaan schijnen
het samen is snel
aan het verdwijnen
waar tijd liefde
in verbondenheid
heeft gebracht is
alles zich ineens
bewust van nooit
gebruikte kracht
is er nog plaats
voor mij en sluit ik
aan in de lange rij
onzekerheden of
wordt er gewacht tot
ook ik ben overleden
wil melker
23/04/2020
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, april 23, 2020 11:20 |
| Dat klinkt niet best Wil. Hier lees ik angst er onzekerheid in. Als dit jouzelf betreft wens ik je alle goeds en veel sterkte. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, april 23, 2020 09:44 |
| strijd om het leven. sterkte th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2020 | ||
| Thema's: | ||