*witte handen*
De witte handen
die zij had komen
steeds voor ogen,
zo kil en koud en
toch weet je dat ze
van je houd,
haar leven draaide om
haar naasten daar kon
ze haar liefde kwijt...
die zij had komen
steeds voor ogen,
zo kil en koud en
toch weet je dat ze
van je houd,
haar leven draaide om
haar naasten daar kon
ze haar liefde kwijt...
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Vrijdag, april 24, 2020 18:46 |
| mooi | |
| september: | Vrijdag, april 24, 2020 13:43 |
| Heel ontroerend Lodi. Haar warmte en liefde is in dit gedicht voelbaar en zal hopelijk altijd voelbaar blijven in wie zij is geweest. Heel veel sterkte in het grote missen van haar. ☆☆ | |
| Hans Winter: | Vrijdag, april 24, 2020 12:52 |
| leven over mogen geven love dit vredig wezen. groetje, hans |
|
| teun hoek: | Vrijdag, april 24, 2020 12:28 |
| jammer th | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, april 24, 2020 10:43 |
| Hoop dat je haar warme handen nog hebt mogen voelen Lodi. Mooi verwoordt in dit gedicht. Zonnige groet. Anneke |
|
| Klaes: | Vrijdag, april 24, 2020 09:33 |
| lievelijk | |
| Gerardo: | Vrijdag, april 24, 2020 07:37 |
| ze waren zo warm | |
Over dit gedicht
| Auteur: lodi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2020 | ||
| Thema's: | ||