Decibellekes
Het water sprankelde belletjes
met zachte decibelletjes
sommige vlogen in de vrije lucht
als nevel van minuscule druppeltjes
toen ik ervan dronk
gezeten op een boomstronk
besprenkelden ze mijn neus
’t voelde fabuleus
verfrissend watergespartel in de zon
zachtjes strelend als nevelende waterbron
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, april 27, 2020 02:32 |
| ja zo ongerept weer willen wij ons schepsel der aarde ervaren, vertrouwd zouden wij niet zo gulzig zuchten en permanent dorstig dronken worden van ‘t immer meer. groetje, hans |
|
