Je engel in wind gewaaid as
Als mijn ogen,
jouw gezicht moet missen.?
Is er een aanraking,
die je niet kan wissen.
Als mijn gevoel,
deze aanraking niet meer voelt.
Is er nog altijd een herinnering,
Die ik opvraag.
Als mijn herinnering
naar jou vervaagt?
Is er nog altijd jouw stem,
die ik in mijn hart draag.
Als ik jouw niet meer hoor,?
Verblijft mijn lichaam
bij jou door,.
En hoor ik de liefde langs jouw oor
In jou gedachten,
kijk ik naar mijn schaduw.
Door jouw ogen,
kijk ik naar mijn foto,.
Die je op je borst duwt.,
En weet ik dat mijn laatste verblijf
Bij jou was.
Nu ben ik je engel
In wind gewaaid as.
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, april 30, 2020 16:03 |
| Wat mooi Werner. Een heel bijzonder gedicht. Vol gevoel. Zo komt het ook binnen. Prachtig. Vriendelijke groet. | |
| Dasje (lucky): | Donderdag, april 30, 2020 08:30 |
| Teder gedicht | |
| Clarice: | Woensdag, april 29, 2020 21:47 |
| Mooi dit, gts Clarice | |
| teun hoek: | Woensdag, april 29, 2020 19:02 |
| blijvend th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2020 | ||
| Thema's: | ||