eindelijk vrij
tussen hemel en aarde
ligt mijn hoop en verlangen
al mijn onbereikbare dromen
in kruinen van hoge bomen
wiegt mijn hart en het slaan
klinkt in de bek van een specht
licht op in stralen gebroken licht
dat dorstig dauwdruppels drinkt
de betovering ingebed in mos
schuw luistert een ree stil
draagt het diep door het bos
tot op bloeiende weiden
eindelijk vrij
sunset 02-05-2020
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, mei 02, 2020 22:58 |
| Johny Donovan, Anneke Bakker, Dasje (lucky), Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en nog een heel liefdevolle zaterdagavond verder, Warme groetende genegenheid, |
|
| Dasje (lucky): | Zaterdag, mei 02, 2020 17:55 |
| wondermooie poezie! | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, mei 02, 2020 16:34 |
| Jouw woorden als dichterlijke vrijheid hier zo mooi neergezet Sunset. Fijn weekend. Anneke |
|
| Johny Donovan: | Zaterdag, mei 02, 2020 13:41 |
| super, prachtig, en al wat ge maar wilt!! pure klasse | |
| sunset: | Zaterdag, mei 02, 2020 11:05 |
| teun hoek, Dank voor je lezen en reageren en een heel liefdevolle zaterdag verder. Warme vriendschappelijke groet en blijf gezond, |
|
| teun hoek: | Zaterdag, mei 02, 2020 09:31 |
| verstilde vrijheid th | |
