Lichte golven
lichte golven
ik zie je staan
op de rand van
water en zand
een speelse wind
blondeert in
lichte golven je haar
je lach ruist
blauw met
opspattend schuim
dat wit vervliegt
in het warme
diep van het duin
je blik straalt
al een lente
ontluikende zon
jij bent natuur
met niet meer dan
een niemendalletje om
wil melker
03/05/2020
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Zondag, mei 03, 2020 15:38 |
| wil mooi gedicht geniet ervan | |
| Dirk Hermans: | Zondag, mei 03, 2020 10:16 |
| De speelse golven vertellen ons veel hoe de natuur zich voelt en ons leven ontluikt in de straalde zon door de golven heen prachtig fijne zondag |
|
| teun hoek: | Zondag, mei 03, 2020 09:20 |
| innig intens in de vrijheid th |
|
| Compostje: | Zondag, mei 03, 2020 09:17 |
| De zee als witschuimende bron van inspiratie, mooi neergeschreven | |
| Anneke Bakker: | Zondag, mei 03, 2020 08:55 |
| Ik gedachten zie ik het vóór me Wil, heerlijk zo'n beeld in de ontluikende zon. Laat jouw gedachten maar golven. Fijne zondag gewenst. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2020 | ||
| Thema's: | ||