Mijn oude mooie horizon
horizon gezien in het mooie.
Een natuur fenomeen gekleurd
in het rooie.,
Maar nu tot uitsterven
bedorven geleefd,
Traag Mij ten Doden doorzeefd.
Opgevangen in het geheugen,.
Dat de herinnering
beleeft word in vreugde.
die herinneringen,
die naar vroeger terugkeerde
naar mijn jeugde.
Waar ik van mijn fenomenen
nog kon bijleren,.
Bij vlakte waters en meren.
Verticaal langs mijn horizontaal voorbij kon lopen.
Nooit heeft mijn blik het gebied uitgelopen.
mijn voeten hebben teveel stappen
naar niets bereikt.
Maar er zijn nog wegen
die langs de horizon reikt.
Ongewandeld om te verkennen,
Nog veel om te zien,
En in te rennen.
Ik moet er alleen nog aan wennen
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, mei 22, 2020 17:02 |
| Heel mooi tot de verbeelding sprekend gedicht Werner. Vriendelijke groet. | |
| Johny Donovan: | Vrijdag, mei 15, 2020 19:36 |
| hoe ver kan men gaan.... | |
| Hans Winter: | Vrijdag, mei 15, 2020 14:30 |
| herkenbaar... waar je nooit meer zal zijn, wijst je de weg naar mogen wezen waar vroeger en later waar te maken worden, om ook onze jongeren nog erop te wijzen. hans |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 15, 2020 12:37 |
| Gods wegen zijn wonderbaarlijk Werner, blijf ze verkennen zolang je leeft. Zonnige middag gewenst. Anneke |
|
| Compostje: | Vrijdag, mei 15, 2020 12:37 |
| bij het lezen werd ik van links naar rechts geschud....enfin zo leek het. Origineel! |
|
| teun hoek: | Vrijdag, mei 15, 2020 09:21 |
| herinnering verval en mogelijkheden bundeling van hoop th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2020 | ||
| Thema's: | ||