Aanwezig

Aanwezig

Zij heeft de schoonheden

vertoond,

richting mij gestraald

om de pure aanraking te voelen,

om de liefde te betuigen,

zoals dat hoort te
klinken.

Jarenlang was ik blind,

de schoonheden bestonden,

maar ik kon het niet ervaren

hoe de reine wereld in
elkaar zit.

Ik hoefde niet de omweg

te nemen,

gewoon op weg van eenvoud

blijven wandelen, vertelde zij mij,

niet verbaal, maar met
haar gebaren.

Zij was de gestalte, afkomstig

van schoonheden, van een
pure plek,

ver van hier en daar,

enkel aanwezig in het
hart.

03-08-2015

Geschreven door

Horizon01

Reacties op dit gedicht

Horizon01 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hans Winter:	Zondag, mei 17, 2020 18:21
in eenvoud tot louter eenheid mogen komen wordt jou toevertrouwd, over wegen der weg gezegd. hans

Anneke Bakker:	Zondag, mei 17, 2020 08:35
Die eenvoud bewandelen dat is puur, rechtstreeks voelend vanuit het hart. Heel mooi gedicht Horizon. Zonnige dag gewenst. Anneke

Over dit gedicht