Wat te doen...

De vraag ben je gelukkig,
Kan ik niet beantwoorden met een volmondig, ja.
Ondanks dat ik nu twee mooie jongens Heb,
Is mijn gevoel weg voor hun ma.

Ik zag haar anders dan dat ze uiteindelijk blijkt te zijn.
Elke dag een masker dragen,
Voelt dan ook niet heel fijn.

Maar wat te doen,
Waar doen we goed aan.
Moet ik het beëindigen,
Of leven met een traan.

Ik hou mezelf, haar en mijn boys voor de gek,
Dat is oneerlijk en als een zwarte vlek,
Op mijn hart en ziel,
Ik vraag mij ook vaak af waar ik eigenlijk op viel.

Hou wel van der, en ze is een hele lieve moeder, maar ik mis gewoon een spark.
We groeien niet naar elkaar, maar van elkaar vandaan. Misschien vanwege mij nieuwe baan.

Of komt het door dat ik nu steeds beter zie, wat ik zoek in een partner. Wat ik nodig heb in mijn leven.
Iemand die bepaalde karakter eigenschappen heeft en waarmee ik mijzelf kan beleven.

Ik vind het moeilijk, wat te doen.
Blijf ik samen altijd met een masker.
Of ga ik uit elkaar en dan mijn boys minder zien.
Dat gaat me aan mijn hart.
Ze zijn alles voor mij,
Gelijk vanaf de start.

Het speels al een lange tijd,
Maar wil die tijd met mijn boys ook noet kwijt.
Het maakt mij angstig en bang.
Maar ergens duurt het nu al te lang.
Praten helpt niet, een karakter is niet te veranderen.
Dus nu.... Wat te doen