SPEELS.
Speelsheid als kind
ons eens geschonken
lijkt gekrompen in de tijd
herwaardering
van dit speelse
U opnieuw zo toegewijd….
…is de wens van
een bejaarde
die het kind zijn heeft verleerd.
Terug verlangd
naar ’t onbekommerd
naar Uw licht weer toegekeerd.
Dansend achter
de rollator
waar het hart nog jeugdig juicht
in de liefde
van genade
ondanks ’t lichaam dat zich buigt.
Want de Geest
kan ongebroken
Kinderlijk Uw Grootheid zien.
Op de levenssnaar
melodieus jongleren
Wat de oudheid zo kan bien’.
th
Clarice: | Maandag, mei 18, 2020 15:52 |
Dat elke generatie de andere liefdevol en met respect mag behandelen. Mooi gedicht, Teun. |
|
Hans Winter: | Maandag, mei 18, 2020 14:31 |
laat de kinderen ons genadig vinden opdat wij verhalen ja zelfs in gebarentalen van ons al vroeger naar hun later van ginder al troef. groetje, hans |
|
Johny Donovan: | Maandag, mei 18, 2020 13:45 |
prachtig Teun, je kan je gedicht wel aanpassen hé dan moet je het geen 2x posten!! |
|
Anneke Bakker: | Maandag, mei 18, 2020 13:21 |
Mooi werk heb je weer neergezet Teun, zie mezelf al dansen achter de rollator... dat kan de oudheid niet meer bieden. Geeft niet ik loop 'n uurtje. Zonnige groet. Anneke |
|
Johan Raaf: | Maandag, mei 18, 2020 12:39 |
Ja, mooi gedicht heel herkenbaar, dank je wel Teun! |
|
teun hoek: | Maandag, mei 18, 2020 12:26 |
nu wel gelukt th | |
Auteur: teun hoek | ||
Gecontroleerd door: teun hoek | ||
Gepubliceerd op: 18 mei 2020 | ||
Thema's: |