Anders.
Naar buiten kijkend
lijkt ’t al hetzelfde
toch is het ware wereldbeeld verstoord
Kabbelt verstilling
als een beekje.
Als koorddanser op een te hoog koord.
Beperking sluimert
In bewegen
In het onthouden van het eens gewoon.
Familiebezoek
die kus, een knuffel
’t gezellig bezoeken van je zoon.
Jouw kerk is dicht
Vereniging gesloten
verplichte mondkap in het openbaar vervoer.
Geen vrienden bezoek
noch dat terrasje
haast niemand nog bij je over de vloer.
De winkels tonen
hun beperking
maximaal drie nog in de zaak
Ingang gescheiden
Van de uitgang
nog veel beperking in de maak.
Creativiteit bij
schaars ontmoeten
Want 1 ½ meter is het daags patroon.
Trainen kan wel
geen spontaan potje
We zijn begrensd in ’t alledaags gewoon.
Het is een noodzaak
dit ongewenst beperken
wat onwillig passen wij ons aan
bewondering voor hen
die alle dagen
voor ons beschikbaar willen staan.
th
| ILse Bruintjes: | Dinsdag, mei 19, 2020 23:08 |
| heel mooi gedicht gelukkig wat mooi weer toch even genieten van de zon | |
| Clarice: | Dinsdag, mei 19, 2020 14:52 |
| Van veel zaken is de charme en de gezelligheid af door al die maatregelen en beperkingen, daar ben ik het mee eens. Voor wie geen partner heeft is het nog moeilijker, de anderen kunnen het in hun bubbel gezellig en intiem maken. Gts, Clarice |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, mei 19, 2020 11:18 |
| Zo herkenbaar dat gemis en dat gevoel Teun. Het maakt de mens heel eenzaam. Maar de zon schijnt, laten we daar dan van genieten. Fijne dag samen. Anneke |
|
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2020 | ||
| Thema's: | ||