Omfloerste blikken
omfloerste blikken
ik zag
je slanke vingers
lieflijk kleuren
met een
kleine knip
kwamen geuren
een zachte
wind streelde
het vermoeide brein
je lachte
ogen zeiden nu
mag jij jezelf zijn
ik vloeide langs
omfloerste blikken in
het loslaten van ikke
het is geen trance
mijn zielen zijn op pad
lichaam houdt de wacht
in ultieme vrijheid
lach ik de wereld toe zonder
oordeel voelt dat goed
omdat ik alles deel
en eindelijk besef dat
alleen samen het geheel is
wil melker
22/05/2020
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, mei 22, 2020 17:05 |
| Wat prachtig Wil Zo bijzonder mooi geschreven. Het leest zo vloeiend mooi. En vredevol met alles wat (er) is. Fijn gedicht. Liefs |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 22, 2020 16:44 |
| Als samen niet meer samen is besef je pas wat samenzijn is. Ik lees je woorden met omfloerste blikken omdat samen al heel lang niet meer samen is. Een droom te ver Wil. Mooi gedicht en fijne avond gewwenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, mei 22, 2020 09:14 |
| in die samenhang ligt ons pad th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2020 | ||
| Thema's: | ||