Rode strepen op een witte huid...
Rode strepen op een witte huid…
Misschien was het omdat de zee
zich niets van het heden leek aan te trekken,
haar golven probeerde te vermengen
met het geluid uit een ver verleden.
Misschien was het daarvoor
dat haar zand kriebelde tussen mijn tenen
en ik moest lachen in plaats van wenen.
Misschien, heel misschien was het daarom…
esteban 22 mei 2020
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, mei 22, 2020 11:20 |
| Wat prachtig Esteban. Een heel mooi gedicht. De slotzin maakt het helemaal af omdat met de verdere inhoud van het gedicht het soms zo gebeurt en zonder precies te weten waarom. Misschien wel juist daarom. Erg mooi geschreven. Fijne dag gewenst. | |
| Johny Donovan: | Vrijdag, mei 22, 2020 10:35 |
| te lang staan mijmeren en hopen iets op te vangen... gevoelig gedichtje!mooi |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 22, 2020 10:12 |
| Factor vijftig gebruiken en smeren. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, mei 22, 2020 09:08 |
| te veel zon denk th | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2020 | ||
| Thema's: | ||