Mijn geest
Volbloed door liefde gevoed.
Verdrink in overvolle vloed,
Door Uitlopend bloed.
Ik heb je volledig rond mij ingekaderd,
Als een gevoel dat in mij rasert.
Zo Krachtig
als mijn geboorte nuclaire cel,
Zo onthouden en verboden in hel.
Alleen in heiligheid ingeademt,
En zorgvuldig
in veiligheid uitgeademt.
Je bent mijn geest
Dat mijn leven leest.
Je was soms lief
Maar ook eens een vies beest.
Tracht je te temperen
Om mijn angsten te demperen.
Maar ik vrees niks slechts meer,
Want ik ben sterker dan onweer
deze keer.
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zaterdag, mei 23, 2020 14:01 |
| heel wat . th | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, mei 23, 2020 08:53 |
| Hier spreekt een angstige geest, maar oh zo sterk ! Krrachtig neergezet Werner. Mooie dag gewenst. Anneke |
|
