Gestrand bij rivieren aan land. Gelopen over jou waters. Gesmolten in jouw hart, van overgaand bloed, Dat doorstroomt in mijn aders. Je verwelkomt mij aan de oever. Je verteld over ons van vroeger. Zo maken we samen geschiedenis. Zo geweest tot de toverspreuk Ons uit twee verbreekt, En de kleuren door onze ogen worden verbleekt. Totdat er iemand van ons In afwezigheid word gewist. Door de dood heen, in ondoorzichtige mist. We spreken later hierover, Hoe we aan elkaar zijn getoverd. En de toekomst in ons nieuwsgierigheid spreekt. De emotionele golf, Dat mijn herinneringen met jou opent. Mij met jou liefde bedolft. Is in toekomst vertedert En komt ons neder. De toverspreuk heeft onze namen nog niet genoemd, Nog niet naar de dood gedoemd.