Mijn wereld was een kaartenhuis
de bovenste verdiepingen stonden wankel
af en toe vielen stukken om
maar ik kon dat nog opbouwen
Tot dat moment...
Degenen waarvan ik dacht
dat ze mijn vrienden waren
waren het niet
ze kwetsten mij
stelden me teleur
en ipv van mij te steunen
in mijn moeilijke situaties
duwden ze de onderste verdieping
van mijn kaartenhuis om
alles stortte in
en dat was een harde klap

Maar toen zeiden jullie mij
-Lisa en Pieter-
elk op jullie eigen manier,
zodat ik wist dat het oprecht was,
"Jij bent fantastisch"
en het doet goed
dat als je zgn vrienden van je weglopen
jullie er voor me waren
en mij in alle ellende
toch een beetje gelukkig maakten...!

dank je wel! en als er iemand fantastisch moet genoemd worden, dan zijn jullie het!


30-05-2002