Met de trein
Een stem roept dat ik zo dadelijk
zal arriveren waar ik moet zijn.
Enkele pendelaars staan
al minutenlang in het deurgat.
Anderen springen pas
de laatste seconde recht.
Het zegt vast iets over hun karakter.
Weer zet de trein zich in gang.
Een reclame voor een nieuw parfum
flitst voorbij en even later
zie ik de minder luxueuze
achtertuintjes van de huizen.
Niemand die het ziet
alleen ik op de trein
Ik ben er bijna
stuur nog vlug een sms naar
mijn man, om hem een fijne dag
te wensen!
Ik deed er veel kusjes bij.
Die ochtend is er aan tafel een
beetje gezeurd, maar hier in Gent
besef je weer hoe dierbaar ‘thuis’ is
en dat deze professionele nomadentocht alleen
maar leuk is
omdat je straks weer terug kan naar de stal.
Claire Vanfleteren ©