Solidair met ouderen

Ik kreeg een vraag van een vrouwtje van 90.
Wat gebeurt er met mij als ik
niet aan de beademing mag,
laat men mij dan stikken
of mag ik zachtjes indommelen?
Mijn hart brak.
Zij sprak verder.
Het zou mij geruststellen in deze barre
tijden dat de dokters mij dan het comfort
van een eeuwige slaap zouden geven.
Ze was een voorstander van euthanasie?
Een zeer begrijpelijke vraag.
Overal lazen we welke de aanbevolen
procedures waren, wanneer onze ziekenhuizen
vol zouden raken en sommige patiënten
geen medische hulp meer konden krijgen.
Ze zegden niet hoe en wie uit de boot
vielen en mochten sterven.
Oplettende ouderen zagen dat.
En maakten zich zorgen.
Wie had voorrang op wie.
Het waren geen zorgvuldige uitgeschreven procedures
alleen hulpmiddelen in geval van nood.
Ik heb eerder vertrouwen in de artsen.
Die kunnen spreken, hebben een hart,
een inschattingsvermogen.
Vragen leiden tot onbevredigde antwoorden.

Claire Vanfleteren ©