ik was ooit een wereldberoemde bokser
lag niet langer dan acht tellen op de grond
de scheidsrechter bekeek mij aandachtig en vond
mij daarna steeds vreemder en onorthodoxer

een leren jack en sjaal droeg ik op straat
want ik was één met de muziek en huizen
de beschilderde muren en verroestte buizen
waar ik dacht aan mijn jeugd en goede raad

maar ik lag niet langer dan acht tellen
en wist wanneer ik opstond waren er bloemen
felicitaties van familie en een aantal beroemden
of waren het minuten maar dat kan ik je niet vertellen