Vlekken op mijn buik
Mascara blijft er achter
Iets vanzelfsprekends bij ons in onbruik
Een blijde boodschap aan de poortwachter

Maar de poortwachter heeft niet zijn eigen bericht
Niet zijn eigen toekomstig kroost
Zijn wens voor hun eigen licht
Komt niet uit en nu rest slechts troost

De mascara vermengt met tranen
Vormt vlekken op mijn hart
Kon ik maar door mij te vermanen
Wegnemen de oorzaak van de smart

Verdriet grijpt ons vast
Hardhandig bij de keel
Samen dragen wij deze stille last
Ook al wordt hij ons soms te veel

Niet dat wij het een ander niet gunnen
Want het geluk gun je je vrienden
Maar als een ander het moet kunnen
Is het niet iets dat wij ook verdienen?

Ik hoop dat wij je eens mogen begroeten
Ergens in de toekomende tijd
Ik kan niet wachten om je te ontmoeten
Je bent welkom, altijd