Ik zit me hier zielig te bezatten
want ik kan het niet in woorden vatten
jij hebt me ooit zo gelukkig gemaakt
maar jouw vertrek heeft me gekraakt
het leven hoeft er voor mij niet meer te zijn
het leven doet me enkel pijn
elke dag vraag ik me af waarom
ik weet het niet,ben ik dan zo dom
God heeft je van me afgenomen
weg waren alle dromen
er is nu nog enkel één droom
dat alles zou worden zoals het vroeger was
toen we samen zaten in het gras
genoten van elkaar
strelend door elkaars haar
ik wou dat dit geluk eeuwig kon duren
zodat God ons samen naar de hemel zou sturen
dat we samen hand in hand
het leven zouden oversteken naar de andere kant
mijn leven is nu een marteling,erger dan de dood
ik wou dat de dood zich aan mij aanbood
ik zou direct meegaan
hoog naar die hemel van de zon en de maan
maar ik zit eeuwig gevangen
in dat verlangen
want weg is de brug om het leven over te steken
net als die dromen die zo stom bleken
ik heb nu tenminste de woorden kunnen schrijven met mijn pen
en nu zien jullie hoe zielig ik ben