Huilden ontroering
huilden ontroering
zij streek muziek
maar snaren
ontstemden de noten
klankkast en
strijkstok kraakten
ongelezen bladmuziek
vaak hebben wij
van haar weergaloos
subtiele touche genoten
maar nu was er geen
moment suprême
in droevige dissonant
geen plezier
een symfonie van
verfrommeld papier
zij heeft zich
hernomen in een
gepassioneerde prelude
waar ziel en
zaligheid zich in gave
klanken manifesteerden
wij applaudisseerden
huilden ontroering na haar
vernieuwend proberen
wil melker
13/06/2020
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zaterdag, juni 13, 2020 19:26 |
| Bij sommigen is het spel uit, voorgoed. Gebroken snaren en de afgenomen dirigeerstok bijvoorbeeld die mijn ziel raken als verfrommeld bladmuziek. Ontroeren ja, dat zeker zoals dit bijzonder mooie gedicht. Geniet van een zonnig weekend Wil. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, juni 13, 2020 08:48 |
| de bewogenheid prevaleert th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2020 | ||
| Thema's: | ||