En passant
en passant
ik zie zo vaak
je lach hand
of blik dat
ik schrik als je
niet en passant
voorbij komt
wij delen de
wereld in al zijn
aanwezigheden
herkennen onszelf
in samen genieten
als teken van liefde
het zijn de
kleuren die
jou raken en in
hun weerkaatsing
net even anders
gaan smaken
je zwaai die
uit afscheid een
beloftevol weerzien
heeft waarbij
een andere tijd de
afspraak gestalte geeft
juist de magie
van het bekende
is de nieuwe bron
waaruit wij tappen
om liefde nog tot
vonken te laten spatten
wil melker
15/06/2020
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Maandag, juni 15, 2020 09:47 |
| De liefde spat er weer vonkend van af, beloftevol. Mooi gedicht Wil en fijne dag. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, juni 15, 2020 09:26 |
| een magie die onuitputtelijk is . th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2020 | ||
| Thema's: | ||