Blaadjes deinen (thema)
Tot aan de hemel reiken dunne takken
Blaadjes deinen mee onder een golf van blauwe lucht
Zon wil schaduwen op de verwarmde aarde pakken
In een hemelse rust waarin ik al dromend meevlucht
Het liefst zou ik toch als een vogel neerstrijken
Tussen bloemen naar levensadem speuren
Wolken met figuren uit verhalen vergelijken
Alles vergeten en de dingen gewoon laten gebeuren
Alsof er niets aan de hand lijkt te zijn
De tijd het besef verloren heeft
Bomen neuriënd meewiegen op een zomerzacht refrein
Van een melodie die in alle coupletten voortleeft
Reacties op dit gedicht
| Johny Donovan: | Maandag, juni 15, 2020 15:30 |
| prachtig | |
| Janny Flikkema: | Maandag, juni 15, 2020 13:35 |
| Als ik nu een vogel neer zie strijken, ga ik er even anders over nadenken, Sla maar met je vleugel als je langs komt vliegen.;) | |
| Will Hanssen: | Maandag, juni 15, 2020 11:28 |
| Wat een schitterend gedicht! | |
| Anneke Bakker: | Maandag, juni 15, 2020 10:44 |
| Heerlijkheid Stroejaro en graag gelezen. Succes en fijne dag. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, juni 15, 2020 09:24 |
| mooi , h gr th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stroejaro |  
|
|
| Gecontroleerd door: Stroejaro | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2020 | ||
| Thema's: | ||