Ik beangstigd wat achter mij aanloopt.
Het is Mijn schaduw
dat jaagt als een stroop.
Verwijder mij van deze antropoloog.

Laat mijn schaduw vertrekken,
En laat het in mijn kamer Dwalen.
Laad mij mijn energie terug op,
Ik wil het uit mijn ziel halen.

Laat het mij dan verslaan,
Door een heilige magische straal.

Door krachten die de hemel bezit.
Want ik spreek het uit als een mith.
Maar geestig word ik verslind
Geblokkeerd in deze duizelige rit.

Breek de wolken,
En laat mij draaien in tolken.

Lees mijn verdriet,
Uit elke druppel van regen
dat je in een wolk ziet.

Laat het vallen op mijn ogen,
Het heden wil deze druppel drogen,
Laat het tot in mij komen.

Genoeg gehad van deze antropoloog,
Geef mij die hoop, Die ene krachtige druppel,
Dat eindig
Uitloopt.