En zee belooft rust
aangeraakt door lucht
wervelingen, weids 

 in verstreken vertes
 is vertelling stilte
fluistering de misthoorn

verhalen zingen uit tijd
en meeuwen het heimwee
naar wat ooit, of nooit meer

heeft dag, zacht als zee
geen nood of notie
 aan wat ons beweegt

golvend ergens aan raakt
het warrige zout geneest 
kristallicht blind glimt

zonlicht op weemoedige
rimpeling, tot herinnering
waar de streep, luchtbrug

aan de horizon verschijnt
tekent tijdstil schoonheid