Omhels me
Verlangen naar een veilig gevoel,
een gevoel van er mogen zijn,
in elke vorm, en met elke last.
Twee stevige armen om je heen,
zachte fluisteringen, aanmoedigingen
een vertrouwd gevoel, berusting
los mogen laten van enig tijdsbesef,
de last niet alleen hoeven dragen,
verlichting van de druk op jezelf
De warmte van een omhelsing,
een hand die door je haren woelt,
zijn hartslag die kalmerend werkt
het masker kunnen afzetten,
niet pretenderen sterk te zijn,
gewoon jezelf in elke vorm
was ik maar,
had ik maar,
nee, vergat ik maar..
zodat dat brandende verlangen,
niet de onrust oproept die het doet,
en niet dat nare gevoel van gemis
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Maandag, juni 22, 2020 07:42 |
| Een hunkering naar liefdevolle armen, geborgenheid... Mooi verwoord in jouw gedicht. Zeker in deze tijd van anderhalve meter afstand, is het nog moeilijker om te vinden. Troostknuf voor jou, in gedachten. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lavender* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2020 | ||
| Thema's: | ||