Laat je vanzelf prikkelen
Geef mij wat je dwars zit
Je stak de touwtjes altijd stevig
Maar laat het nu eens los
Maak je uitbundig
En geniet belevig
Ga buiten wandelen
in een pracht van een bos
Laat de touwtjes rondslingeren
En doe je ding vakkundig
Laat de gedachten
vanzelf indringen
Die je willen laten Meesluizen
In de heerlijke geluiden
Van ongedaande voordrachten
Pak je hoofd overal
en nergens mee
Zeg tegen je verstand eens nee
Laat je eens
met een leeg hoofd dwazen
Stop het razen
Maar ga azen
wie of wat je laat denken
En wie je werkelijk bent
Zonder het je aftevragen
Dat het Meesluizen
je kan ontwikkelen
Met Het leven dat je leeft
met vragen
Laat dat allemaal
Automatisch prikkelen
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juni 23, 2020 13:15 |
| Daar waar het gevoel met het verstand overhoop ligt raken de touwtjes wel eens in de knoop Werner. Komt meestal wel weer goed. Fijne middag gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, juni 23, 2020 12:27 |
| verandering valt niet mee th |
|
| saskia_deen: | Dinsdag, juni 23, 2020 08:42 |
| ja, laat het zijn. x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2020 | ||
| Thema's: | ||