Descartes
Terwijl hij wandelde
door de tuin van het
koninklijk paleis dacht
hij sceptisch na over
de rozen en perelaars
die hij daar aantrof.
Dus hief hij het hoofd
naar de blauwe hemel en
smeekte zo de lentezon:
Verlicht mijn geest!
Met een schok werd hij
die nacht wakker. Bij
kaarslicht schreef hij
gauw: Ik lijd geen twijfel
meer. Cogito ergo sum!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2020 | ||
| Thema's: | ||