Alleen.
 
Zoveel jaar te samen
Opgetrokken
Opeens dat afgebroken geluk
Je staat alleen
Verstild verslagen
Resterende tijd plots onder druk.
 
Er is voelbare dankbaarheid
Voor ’t al dat is geschonken
Herinneringen wellen daag’lijks op
Rijk in de troost
Van warme jaren
die deels verlossen van getob.
 
Toch blijft de stoel
Van hem of haar
Voor immer leeg,  is samenspraak verbroken
gedachten flitsen
heen en weer
Waaruit veel dromen zijn ontloken.
 
Iedere dag ervaar ik
Jouw  afwezigheid
toch haak je in mijn dagelijkse  leven
deel ik de uren
met jou saam
vol  dankbaarheid om wat jij hebt gegeven.
th