Vaarwel dierbare
In grijze lange lokken hangen haar haren
ooit pik zwart
verticaal langs haar gezicht.
Als een hemelse gordijn gespreid op haar donzekussen
is het zwarte nu van zilver.
ooit pik zwart
verticaal langs haar gezicht.
Als een hemelse gordijn gespreid op haar donzekussen
is het zwarte nu van zilver.
In zicht zijn er enkel nog wat sporen.
Getrokken lijnen, diepe groeven en rimpels
bewijs aan een voltooid leven.
Getrokken lijnen, diepe groeven en rimpels
bewijs aan een voltooid leven.
Aan haar beide zijde
rusten vredig haar vermoeide handen
zo dankbaar na het harde werken.
met de gelopen kilometers op aarde
onder haar voetzolen verzameld.
Brengen wij
aan haar open kist
nog een aller laatste groet.
rusten vredig haar vermoeide handen
zo dankbaar na het harde werken.
met de gelopen kilometers op aarde
onder haar voetzolen verzameld.
Brengen wij
aan haar open kist
nog een aller laatste groet.
Vaarwel dierbare.
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Dinsdag, juni 30, 2020 14:03 |
| gecondoleerd groetjes Ilse | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juni 30, 2020 13:58 |
| Mooie woorden laat je lezen in dit ontroerende gedicht Saskia. Veel sterkte gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, juni 30, 2020 11:43 |
| gecondoleerd th | |
Over dit gedicht
| Auteur: saskia_deen |  
|
|
| Gecontroleerd door: saskia_deen | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2020 | ||
| Thema's: | ||