Vervelende stilte
Ik slof doorheen het huis
naar boven en naar beneden
Trappen op en trappen af
in kamers en uit kamers
Ik geef het op
en trek mij naar mijn kamer
Ik plof neer
met mijn hoofd in de kussens
En blijf zo
een beetje te lang liggen
naar boven en naar beneden
Trappen op en trappen af
in kamers en uit kamers
Ik geef het op
en trek mij naar mijn kamer
Ik plof neer
met mijn hoofd in de kussens
En blijf zo
een beetje te lang liggen
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, juni 30, 2020 20:32 |
| nergens ben je thuis in huis, sluimer brengt je verder bij de tijd, tot toch je woord om te worden bevrijd. groetje voor een zachte nacht, hans |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juni 30, 2020 18:33 |
| In slaap gevallen misschien, ziet het leven er waarschijnljk beter uit. Wens je alle goeds. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, juni 30, 2020 14:49 |
| het leven ligt elders th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Two Faces | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2020 | ||
| Thema's: | ||