One night in Oostende...
One night in Oostende…
Acht glazen wodka op een vuile toog.
Twee hoeren vochten met elkander
tand om tand oog om oog.
In de hoek waar de klappen vielen
keek ik met verbazing naar de realiteit.
Gebroken flessen kerfden diep in hun zielen.
Ik danste met de duivel en met zijn vrouw
terwijl de barman de politie belt.
De hoeren lagen uitgeteld.
Een meute allochtonen koelden hun frustratie
op het meubilair met een baseball bat.
Het bloed spoot tegen de muziekinstallatie.
De hoeren lagen uitgeteld
tussen gebroken glazen op de toog,
of heb ik dat al eens verteld?
Een wel heel erg jong studentje verkocht
haar zelf per opbod. Ik deed niet mee,
ik kon haar niet betalen,
ik wilde naar huis, ik ben geen echte held,
daarbij, ik moest de laatste tram nog halen...
esteban 6 juli 2020
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Donderdag, juli 09, 2020 19:27 |
| Shoon zo'nne nacht in Oostende kvind t daar ng alty de max |
|
| M-Rose: | Donderdag, juli 09, 2020 19:26 |
| Wa-ist er dan mi je hart aan d'ant Militair??? A propos je repliek daar geloof k ni 1/2de van .Surtout da laatste stuk daa ben jij helemaal ni weetjet??? | |
| september: | Maandag, juli 06, 2020 23:00 |
| Ijzersterk gedicht Esteban. Zeer goed geschreven en misschien ondanks het thema juist toch ook met veel gevoel naar uiteindelijk met een glimlach gelezen. Klasse! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 06 juli 2020 | ||
| Thema's: | ||