De strandwandeling…
Angstig keek ik in het rond,
maar de kust was veilig hier aan zee.
Het zand was nat en eenzaam,
enkel een oude visser en een bejaarde of twee.
De visser sleepte een leeg net
achter zich aan,
de bejaarden een klein dik hondje.
Er stak een stevige zeebries op
en in het water zwom een zeemeermin
die achteraf een plastieken zak bleek te zijn.
Ik vervolgde mijn wandeling
richting eerder, zoekend naar
garnalen of mosselen, walvissen
misschien wel een grijs zwart bruin blondje.
Gelukkig kwam ik geen rare beesten
of ander ongedierte tegen,
slechte herinneringen,
boze madammen, zwarte geesten,
mensen wiens lippen niet bewegen,
op sandalen met witte kousen.
Hun bermuda’s kleurrijk te hoog in de bilnaad
hand in hand elkander adorerend,
de zonnebril in het vettige haar
en gelukkig kwam ik die niet tegen,
want onheil aan het water,
nee, (God beware me)
daarvoor was ik nu nog niet klaar…
esteban 11 juli 2020