Stilte vijver
stilte vijver
ik heb
het gemist
handjeklap
in geheime
verbondenheid
als uiterste teken
van samen in
zaken zonder licht
wist de afstand
als stilte vijver
zonder rimpeling
onpeilbaar diep
en donker met
nog meer kou in het
voorlopig verboden
te betreden gebied
voelde me
opgesloten met
mensen die
woordloos spreken
waarvan ogen
geen reactie zien
impulsen ontbreken
om jezelf weer te weten
wil melker
19/07/2020
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, juli 19, 2020 22:53 |
| Wat mooi Wil. Ook wat onderhuids gezien het onder andere thema angst leest het geheimzinnig en lijkt op een stilte vijver zonder rimpelingen. Erg goed geschreven. Het bekruipt, blijft bij. Liefs | |
| Anneke Bakker: | Zondag, juli 19, 2020 18:25 |
| Wellicht zeggen ogen genoeg Wil, het zijn immer de spiegels van de ziel waarin je jezelf in verbondenheid weer weet te vinden. Ik wens het je toe en een mooie avond. Anneke |
|
| teun hoek: | Zondag, juli 19, 2020 18:02 |
| heftig th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2020 | ||
| Thema's: | ||