Zeg het mij.


Stillekes zo langzaam aan,
is mijn geheugen weggegaan.
Wat ik spontaan zou moeten weten
ben ik nu gewoon vergeten.

Soms loop ik in mezelf te vloeken,
wanneer ik weer naar iets moet zoeken.
Terwijl ik ongelukkig ben
omdat ik mensen niet herken.

Vaak ben ik dan ook slechtgezind,
gedraag ik mij zoals een kind.
En als het even minder gaat,
word ik gewoonlijk erg kwaad.

Het doet van binnen vreselijk pijn,
dat ik zo dikwijls dom kan zijn
Ik takel zienderogen af,
en ‘t gaat steeds harder bergaf.

Mentaal kan ik het niet meer aan.
Het is bijna met mij gedaan.
Ik voel me helemaal afgeschreven.
Hoe kan ik nu zo verder leven?

.....Zeg het mij.