Een kleine boktor landde op mijn hand
niets aan de hand
blies het zachtjes weg
maar hij bleef zitten zeg
zette zich sapperlootjes
vast op zijn pootjes
okee blijf dan maar bij mij
we werden samen een beetje blij
al snel vrienden ik en hij
want bij de boktorren is hij
kleiner dan zij
hij kroop zachtjes onvoelbaar voort
voorzichtig als op een dunne koord
ik keek en knipoogde er naar
plezant maar ook raar
een kevertje als gast
totaal geen last
kruipend naar de rand
kittelt nu toch mijn hand
zijn voelsprietjes gingen apart op en neer
het trof me zeer
hij was mijn vriend
maakte me goedgezind
een warm en verbonden gevoel
samen zonder doel
dan plots die vegende klop
ze riep “hei er zat een beest op”
ik zei "en dan?"
ze begreep er niks van
ik keek in het rond op de stoel en op de grond
hij is misschien gewond
de boktor was verdwenen
tussen het gras of de stenen
hopelijk stelt hij het wel
we waren kort een tof stel
