Afscheid.
Afscheid.
De kerk stroomt vol
Wachtende mensen
Corona eist afstand die voelbaar is
Gelaten stromen wij
mee in deze optocht
gelatenheid proeft als gemis.
Er staat een volle
Bak met pennen
Als je getekend hebt leg je hem in kartonnen doos
Vervolgens weer ontsmet
Terug in de standaard
Waar men een willekeurige pen uitkoos.
Dan kruipt de rij
Langzaam naar voren
Tot aan de opgestelde rij
Van de bekenden
Die je niet aan mag raken
Knipogend met een
Gekunsteld woordje
loop je jouw dierbaren voorbij.
De dienst is lang
de banken knellen
Je ziet niet veel , de woorden vloeien voort
het is geen afscheid
zoals wij begeren
Wij namen afscheid , dat is wel akkoord.
th
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, juli 23, 2020 19:13 |
| Gevoelig gebracht met sterke inhoud | |
| christina: | Donderdag, juli 23, 2020 16:00 |
| alles is anders afscheid nemen bestaat niet tot ziens zeg ik als laatste groet ...sterkte |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, juli 23, 2020 10:03 |
| Zo herkenbaar Teun, droef-mooi in dit gedicht verwoordt. Sterkte en warme groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2020 | ||
| Thema's: | ||