Ik heb gestottert over mijn zinnen en over haperingen gedobberd. Het proces van spreken Bleef in mijn keel steken. Ik stond perplex, En kon niks meer zeggen. Ik kon het niet meer lezen Wat er was geschreven in de tekst. Ik moest even mijn denken Ergens diep verbergen. Waar ik terug mijn letters Kon stapelen. Ik struikelde en ratelde met wat het ging worden. Maar geen enkele tip Maakte mij wijzer. Het rolde door langs mijn gehoor. Mijn lichaam Werdt niet gevoed En mijn gedachten versleten Grijzer. Ik wist maar al tegoed wat het doet. Ik geraakte er in verstrikt Ik heb twee keer geslikt En nu dit verdict. Mijn hoofd staat terug boven het woord. alles is terug geschikt. Mijn adem was gestikt In een bubbel van niks.