rookglas
gedachten vinden er beschutting
zich bladerend door de wind
vastgelegd met woorden
die niemand ooit geschreven vindt
wat door gewonde dijken is omarmd
lijkt leeg te lopen in waterrijk land
tot een koninkrijk in hersencellen
grenzeloos ijsveld, witter dan het strand
tot buiten de tuin met deze
waardplant uit het binnenaardse
tot evenbeeld van tijdgeest, gaandeweg te
roeren in het ellenlange alledaagse
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2020 | ||
| Thema's: | ||