Zomaar een leven
Aardig was hij de oude man met de baard
hij woonde nog niet zolang in de straat
Elke morgen als het niet koud was of regende zat hij op zijn plastic stoeltje een sigaretje te roken
Hij groette altijd heel vriendelijk als ik voorbij liep met mijn hondjes
Soms maakten we een kort praatje over het weer of zo
Nu staat er een grote vuilcontainer voor zijn deur met daarin zijn hele huisraad gesmeten zijn matras en beige bank steken er bovenuit
Zo'n droef einde van de aardige man die dood werd gevonden
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, augustus 01, 2020 15:10 |
| Wat mooi geschreven libel. Zomaar is niet zomaar maar heel waardevol. Een gedicht wat weet te raken. Droef en mooi. Liefs | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, juli 31, 2020 14:11 |
| Heel triest maar droef-mooi verwoordt. gegroet Libel Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, juli 31, 2020 09:46 |
| pijnlijk mar verlost ? th |
|
| Aquarel: | Vrijdag, juli 31, 2020 09:31 |
| Ja, dat is droef. Mooi, hoe je je hem herinnert. Ik zie hem voor me, als een vriendelijke man, die rust uitstraalde, zo rokend op het stoeltje. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: libel | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2020 | ||
| Thema's: | ||