De hemel opengebarsten
Een licht sluiert de aarde
Waar de zuilen vallen op jouw lach
Wonderlijk Wezen waarvan ik dacht
Dat jij de aarde lang geleden had verdwenen
Staat nu voor mij met wonderbaarlijk gezag
Verijkt iedereen zijn leven

Nu durf ik niet te praten voor de omstandigheden
En door een rijkelijk verleden
In contrast met mijn geslacht
Nu hoop ik voor een kleine reden
Dat jij degene bent die naar mij lacht

Oh hoe hoop ik op die dag
Wanneer ik jou voor t eerst zag
In mijn hart en in mijn gedachten
Kan ik niet stoppen aan je te denken
En mijn hart die smacht

Naar een verlangen van teder en betere dagen
Levens die bezwaren ontkent door passie en macht

Oh wonderlijk wezen knip mijn vleugels af en laat mij rusten.
Zodat ik voor een beter leven kan zorgen en een betere nacht
Kan ik mijn werkelijke kleuren zien
En een beter perspectief van mijn geslacht.

Rust zacht. Rust bij mij
Oh wonderlijk wezen

Je hebt nu al mijn leven verrijkt.